Organizator: Stowarzyszenie „WAGA”

Wernisaż. To słowo kojarzy się z kobietami w pięknych sukniach i szpilkach, chodzących po pomieszczeniu z lampką szampana w dłoni, z mężczyznami w marynarkach, dyskutującymi w grupkach i fotografami, ktόrzy to wszystko uwieczniają.

Ten wernisaż był taki sam, a jednocześnie inny.

Trochę zapomniana, niesłusznie zupełnie, Biskupia Gόrka doczekała się swojej pierwszej retrospektywnej wystawy. Kiedy zostałam zaproszona na to wydarzenie, wiedziałam już, że muszę tam być. Zakochałam się w Biskupiej Gόrce niedawno. Przy okazji akcji ratowania dzwigόw stoczniowych i związanej z tym wystawy, zorganizowanej właśnie tam, na Biskupiej Gόrce. Zwiedziłam to miejsce, te wąskie, architektonicznie cudowne uliczki, wymieniłam się uśmiechami z ludźmi, ktόrzy siedzieli na schodkach przed domem, odkryłam inny, jakby zatrzymany w kadrze świat.

Na tym wernisażu odnalazłam to wszystko raz jeszcze. Fortyfikacje Centrum Hewelianum idealnie pasują swoim klimatem do atmosfery, jaka panuje na Biskupiej Gόrce. Wmieszałam się w rόżnorodny tłum ludzi, wsłuchując się w dźwięki muzyki wykonanej z lekkością przez Monikę Kwiat i Andżelikę. Dzięki tym młodym dziewczętom zrobiło się cieplej w tych starych murach, a ludziom jakby łatwiej było nawiązać ze sobą dialog.

„Wsadzili mnie do samochodu i przyszłam tu. Bo to dzięki mnie to tutaj jest. No...ta spόdnica akurat dziś się zepsuła...spięłam agrafką, bo przecież zepsuty zamek mnie nie powstrzyma, żeby tu przyjść. Ładnie ta bluzka pasuje do tej spόdnicy, nie?”

Bardzo ładnie. I dobrze, że Pani tu jest. Tak samo, jak inni, ktόrzy stali się częścią wystawy, twarzami i duszami z Biskupiej Gόrki, we wnętrzach ich mieszkań, oknach kamienic lub na ulicy. Tak, jak to powiedział autor zdjęć, Wojciech Ostrowski: „bez tych ludzi, ktόrzy obdarzyli mnie zaufaniem, wpuścili do swoich mieszkań i pozwolili się fotografować, nie byłoby możliwe stworzenie tej wystawy”.

Prace członków grupy "Oruńskie Warsztaty Fotograficzne": Grzegorza Jezierskego, Sylwestra Gigonia, Stefana Korony, Marcina Zajdy, Zbigniewa Petraka i Macieja Roszkowskiego pozwoliły nam dostrzec piękno i urok tej zapomnianej dzielnicy, ktόra powinna być cukiereczkiem naszej Gdańskiej Starόwki.

Katarzyna Sulewska, przedstawicielka Centrum Informacji i Edukacji Ekologicznej przybliżyła nam projekty i koncepcje zagospodarowania zabytkowych przestrzeni Gdańska. Pokazała wyrόżnione prace młodych studentόw polskich i zagranicznych uczelni, opowiedziała o konkursie zorganizowanym przez Centrum Informacji i Edukacji Ekologicznej Pomorskiego Zespołu Parków Krajobrazowych. Konkurs objęty został patronatem honorowym Marszałka Województwa Pomorskiego oraz Prezydenta Miasta Gdańska. Partnerami konkursu są Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku, Stowarzyszenie WAGA, Stowarzyszenie Partnerstwo dla Biskupiej Górki oraz Gdańska Fundacja Wody. Partnerami strategicznymi są: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo oraz Gdańska Infrastruktura Wodociągowo – Kanalizacyjna.

Jak widać są ludzie, ktόrym zależy na powstrzymaniu zagrożenia zniszczenia tych miejsc, ktόre w tak idealnym stanie przetrwały wojnę. Dlaczego tak je przez te wszystkie lata zaniedbano?

Powiększenia przedwojennych pocztówek z widokami z Biskupiej Górki - ze zbiorów Jerzego W. Wołodźko ukazują nam tamten urok i wartość tego miejsca. Na wernisażu został rozlosowany album ze zdjęciami tych pocztόwek.

Elementem wystawy jest rόwnież zestawienie dwόch dużych panoram Gdańska (po 3 m długości) zrobionych z tego samego miejsca Biskupiej Górki - jednej pochodzącej z początku ubiegłego stulecia i drugiej z czerwca br. Jest to niesamowite wrażenie, stać i porόwnywać te dwa ujęcia tego samego miejsca, radośnie stwierdzając przetrwanie niektόrych, pięknych kamienic i z żalem odkrywać, że niektόrych, rόwnie pięknych już nie ma. Zastanawiać się, co jeszcze zostanie z tych miejsc za kolejne sto lat. Czy pozwolimy temu miejscu zniknąć z panoramy naszego miasta?

Zachęcam wszystkich, ktόrzy nie mieli okazji być z nami wczoraj na wernisażu, odwiedzić tą wystawę, zachwycić się tymi miejscami i ludźmi tworzącymi Biskupią Gόrkę. Przypomina mi sie stwierdzenie, ktόre kilkakrotnie padało w czasie wernisażu: „to właściwie nie jest Biskupia Gόrka. Z historycznych dokumentόw wynika, że była to zawsze Biskupia Gόra, a nie żadna Gόrka”. Być może po odrestaurowaniu tej dzielnicy zaczniemy ją w końcu nazywać tak, jak powinniśmy: Biskupia Gόra.

Wystawa będzie prezentowana w Centrum Hewelianum do 31 lipca. Zapraszamy.

                                                                       Bożena Tuszkowska